ท่องเที่ยวฟิชเชอร์ แมน และ ดูมวยใน เฉวงสเตเดี้ยม ที่เกาะสมุย
ทางเดินขึ้นไปยังจุดชมวิว ณ เกาะวัวตาหลับเป็นระยะทางกว่า500เมตรซึ่งได้เป็นระยทางที่ทำเอาเมื่อพอควรเพราะนอกจากจะเป็นนับไดล้วนในยามเที่ยงแบบนี้และมือที่ปีนป่ายไปได้อย่างไม่ถนัดของผมมันจึงงได้สร้างบทพิสูจน์ที่ท้าทายให้กับตัวของผมเองได้ดีอย่างพอสมควรและในวัยเด็กในสมัยที่ผมยังเรียนอยู่มัธยมต้นในยุคที่เกมส์คอมพิวเตอร์ยังไม่ฮิตเหมือนทุกวันนี้การโดนเรียนไปยังป่าหลังโรงเรียนกับเพื่อนๆในวิชาที่เรานั้นไม่ชอบเรียนมันจะเป็นสิ่งที่ตราตรึงในจิตใจของผทอยู่เสมอจนมันทำให้บ้างครั้งเวลาที่นึกย้อนกลับไปความทรงจำในครั้งนั้นมันก็ยังคงหลงเหลืออยู่เพียงการโดดเรียนมากกว่าการเรียนหนังสือและมันก็ไม่ได้ต่างไป
จากการเดินทาง ณ ปัจจุบันของผมที่ในบางเวลาที่ได้นึดย้อนกลับไปในแต่ละทริปนั้นผมก็มักจะมองเห็นมิตรภาพที่สวยงามกับทิวทัศน์ที่จะต้องตราตรึงและมากกว่าในการที่จะใช้ชีวิตในเซฟโซนของตนเองในแต่ละวันมันจึงทำให้ผมนั้นได้เข้าใจว่าการใช้ชีวิตนั้นมันก็จำเป็นที่จะต้องมีการโดดเรียนอยู่เสมอหรือแม้แต่การโดดออกจากเส้นทางหลักของชีวิตบ้าง
เพื่อที่เรานั้นจะค้นพบในเส้นทางที่สวยกว่าหรืออาจจะได้ค้นพบเส้นทางที่แท้จริงของคุณผมก็ได้กลับมายังที่เกาะสมุยและได้เดินทางมาในละแวกที่คนสมุยได้เรียกว่า ฟิชเชอร์ แมน และแน่นอนว่าผมก็คงไม่รู้จักกับสถานที่นี้เป็นแน่ถ้าหลิวไม่ได้พามาและยังได้กลายเป็นว่าในการเดินทางมาท่องเที่ยวยังที่เกาะสมุยในครั้งนี้
มันก็ได้ทำให้ผมนั้นได้เพื่อนเพิ่มมาอีกหนึ่งคนหลิวบอกผมว่าจะพาผมไปดูมวยใน เฉวงสเตเดี้ยม ซึ่งเธอก็ได้รู้จักกกับพี่ๆที่นั่นในวันนี้เราก็น่าจะแวะไปที่นั่นสักหน่อยเดินทางมาเหนื่อยๆมาทั้งวันแบบนี้ เฉวงสเตเดี้ยมจึงกลายมาเป็นตัวเลือกได้ที่ไม่เลวนักเลยในตอนนี้หลิวยังได้เล่าให้ผมฟังที่เกี่ยวกับความขยันของคนที่เข้ามาทำงานที่เกาะสมุย
หรือที่แม้ว่าพนักงานโรงแรมบางคนเมื่อได้ตกดึกแล้วก็จะมารับจ็อบทำงานที่เฉวงสเตเดี้ยมตอนกลางคืนต่อจึงทำให้ผู้คนที่ได้อาศัยอยู่ที่เกาะสมุยนั้นเขาก็มักจะคุ้นน่าคุ้นตากันดีเมื่อพบกันรุ่งเช้าหลังจากที่ได้กินอาหารที่มานะไทยเรียบร้อยแล้วผมก็ได้มีความรู้สึกอยากไปที่เกาะพงันซึ่งมันก็ได้อยู่ห่างกับเกาะสมุยไม่มากเท่าไรนักผมจึงได้บอกลาหลิวที่บูทขายทัวร์